Jackie Brown Jackie Brown

Quentin Tarantino, geniusz, który dał nam Pulp Fiction i Reservoir Dogs, powrócił z Jackie Brown, opowieścią o oszustwie w świecie przemytu narkotyków. Silnie inspirowany filmami blaxploitation z lat 70., opowiada historię stewardessy Jackie Brown (Pam Grier), która została uwikłana w biznes przemytu gotówki, gdy jest dręczona między dwoma wyborami, staniem się osłem do przemytu gotówki i ostatecznie donoszeniem na swojego szefa albo byciem sprytną i zatrzymaniem pieniędzy dla siebie. Jest dość rzadko widzieć film, w którym główną rolę gra kobieta. Chociaż fabuła opiera się w dużej mierze na powieści Elmore'a Leonarda Rum Punch, Tarantino naprawdę świetnie nadał swój własny osobisty akcent istniejącym materiałom, dodając dobrze skomponowane dialogi, ciemny humor, a nawet ultranasilie w postaci strzelających łotrów, narkotyków i absolutnie bardzo graficznego języka, co czyni go absolutnie typowym filmem Tarantino.

Po krytycznie ocenianych filmach "Reservoir Dogs" i "Pulp Fiction" nie jest może zaskoczeniem, że kolejny film Quentina Tarantino nie osiągnął tych szczytów. Jednak po dwudziestu latach jest to jedno z jego najlepszych dzieł.

Rewelacyjne, nie ma co do tego wątpliwości. 'Jackie Brown' to świetny film, osobiście uważałem tempo za doskonałe; co jest oczywiście ważne dla produkcji trwającej ponad 2 godziny i 30 minut. Obsada świetnie sobie radzi, a fabuła jest wciągająca. Warty jest tego, jedno z najlepszych dzieł Quentina Tarantino. Pam Grier jest fantastyczna jako tytułowa postać, Samuel L. Jackson również daje radę - sceny, które te dwie postacie dzielą, są znakomite. Robert Forster gra o wiele większą rolę, niż się spodziewałem na początku, co jest tylko ogromnym plusem, ponieważ prezentuje świetny występ. Poza tym w filmie pojawiają się także tacy aktorzy jak Michael Keaton, Chris Tucker i Robert De Niro - naprawdę chciałbym zobaczyć De Niro wykorzystanego bardziej znacząco. Nie trzeba mówić o niczym więcej, tylko powtórzyłbym to, co już pozytywnie powiedzieli inni. To genialne.

Samuel L. Jackson naprawdę skradł show jako mały przestępca "Ordell". Sprzedaje broń - stopniowo gromadzi mały majątek, który przemyca z Meksyku korzystając z usług tytułowej stewardessy (Pam Grier). Kiedy jego dobrze naoliwiona machina zaczyna się zacinać, korzysta z usług agenta kaucyjnego "Cherry" (Robert Forster) i rozpoczyna się złożona historia, w której ludzie padają jak muchy; policjant "Ray" (Michael Keaton) angażuje się i budujemy do operacji podstępu nie widzianej od Paula Newmana w 1973 roku. Świetna ścieżka dźwiękowa, która nie przytłacza niektórych dobrych występów, błyskotliwy i suchy scenariusz z przeklinaniami od dość bezlitosnego "Ordella", który dobrze sprawdza się w rozwinięciu swojej postaci, i naprawdę solidny wysiłek od Grier jako kobiety pośredniczącej, która jest bardzo zdolna do myślenia na nogach! Są tu kilka scen - zwłaszcza między "Melanie" (Bridget Fonda) a "Louis" (Robert De Niro) -, które naprawdę wywołują śmiech i wątki sprytnie się łączą, a z lewego pola trochę w rozwiązaniu. To może być mój ulubiony film Tarantino - ma tempo, styl, postać i zaangażowane wkłady od obsady, która dobrze współpracuje i dobrze dostarcza.