Wielkie piękno La grande bellezza

Zachwycający film, który dzieje się w dekadenckim i pięknym Rzymie dla dekadentnej postaci, wspaniale zagranej przez Toniego Servilla. Wspaniała obsada, miła dekadencka historia i ogólnie ogromne reżyserowanie Paolo Sorrentino.

Jep Gambardella: "Pociągi na naszych imprezach są najlepsze w Rzymie. Są najlepsze, bo nigdzie nie jadą. Tak zawsze to się kończy. Ze śmiercią. Ale najpierw był życie. Ukryte pod blah, blah, blah. Wszystko ustalone pod paplaniną i hałasem. Cisza i sentyment. Emocje i strach. Wyczerpane, niestałe błyski piękna. A potem nędza i nieszczęśliwe ludzkość. Wszystko zakopane pod przykrywką wstydu bycia w świecie, blah, blah, blah... Poza tym jest to, co leży za. Ja nie zajmuję się tym, co leży za. Dlatego... niech zacznie się ta powieść. W końcu... to tylko sztuczka. Tak, to tylko sztuczka." Z mojego punktu widzenia: To zdecydowanie najlepszy podzbiór sztuki, stosowany w najlepszym momencie w scenie filmowej, w najlepszym momencie naszego życia na początku XXI wieku. Cała mądrość zawarta w kilku zdaniach, pomagająca nam cieszyć się życiem i rozumieć ten sposób cieszenia się tak bardzo, jak tylko możemy. W każdym razie nie mamy lepszego sposobu na pokonanie sztuczki życia, niż po prostu się zrelaksować, zdać sobie sprawę, że jesteśmy częścią tej sztuczki i nie możemy jej zmienić. Więc po prostu idźmy dalej, czas upłynie! :)