Niesamowity Hulk The Incredible Hulk

Označovaný jako „re-kvel“, Niesamowity Hulk został po raz pierwszy wydany w 2008 roku, a teraz jestem tutaj, aby go ocenić w kontekście filmów Marvela, które obecnie oglądam. Zawsze lubię myśleć o filmach indywidualnie, ale w związku z tak dużym rozrostem Marvel Cinematic Universe, może to być dość trudne do zrobienia. Chociaż mogę komentować filmy w odniesieniu do ich sequeli, remake'ów, prequeli, spin-offów, parodii i podobnych, wiedz, że moja ostateczna ocena z dziesięciu zawsze opiera się wyłącznie na walorach filmu, albo ich braku. Jest dość szalone widzieć Edwarda Nortona (American History X, Fight Club, Red Dragon, Kingdom of Heaven, Pride and Glory, Stone) jako bardzo chudego Bruce'a Bannera, biorąc pod uwagę, że zmienia się w gigantycznego, muskularnego Hulka. Ale dla mnie to całkowicie zadziałało. Nie doceniany Tim Roth (Reservoir Dogs, Pulp Fiction, Planet of the Apes, Lie to Me, Rob Roy) jest również doskonały (o ile mnie pytacie) w roli Abominacji/Emila Blonsky'ego. Ostatecznie, Niesamowity Hulk to dobry film, ale po prostu nie może sprostać wyższemu pisaniu i budowaniu postaci Thora, Iron Mana czy Iron Mana 2.

To poprawa w stosunku do filmu Ang Lee jest tylko w sensie, że części smashy smashy są bardziej zabawne niż myślowe części poprzedniego filmu. Jednak fakt, że cały film to tylko jedna długa, rozciągnięta scena walki, jest dla nas rozczarowujący, którzy lubimy ciemniejsze, bardziej emocjonalne momenty historii Hulka. Bardzo lubię ten film jako dobrze sklejony kawałek rozrywki, ale nie mam złudzeń, że nawet Marvel Studios nie mogło uzyskać ostatecznej wersji Hulka na ekranie.

Dużo bardziej przyjemny niż film z 2003 roku, który ten film z 2008 roku restartuje. Więc to jest pozytyw. Co do kontynuacji w MCU, jest trochę rozczarowujący, ale nadal wystarczająco dobry - przynajmniej dla mnie. 'Niesamowity Hulk' jest bliższy bycia zapomnianym niż pamiętnym, ale to nie znaczy, że nie miałem przyjemnego czasu oglądając. Naprawdę tylko zakończenie wydało mi się zbyt długie, ale nawet wtedy ma pozytywne momenty. Edward Norton podobał mi się przede wszystkim na początku w Ameryce Południowej. Tim Roth również jest dobry, chociaż kilka jego scen lekko mnie irytowało - być może bardziej związane z tym, jak film go wykorzystuje, niż z tym, co Roth robi sam. Są też inni, ale ci dwaj wyróżniają się najbardziej. Spodziewałem się więcej, ale jest tam wystarczająco, że wystawiam ocenę.

Po wybuchu "Gamma bomby" "Banner" (Edward Norton) musi znaleźć sposób na kontrolę swoich nowo odkrytych mocy. W jego spodniach musiało być sporo lycry! Zrozpaczony szuka lekarstwa i ucieka przed generałem armii "Rossem" (William Hurt) do jego córki - i swojej byłej dziewczyny - "Betty" (Liv Tyler), aby mu pomogła. "Ross" nie jest typem, który łatwo się poddaje, więc sięga po pomoc brytyjskiego zabójcy "Blonsky" (Tim Roth). Ten człowiek, zmęczony przegrywaniem w ich bitwach, postanawia, że również musi znaleźć sposób na mutację - co prowadzi do starcia między dwoma potężnymi postaciami z okropnymi problemami skórnymi. Da się to obejrzeć, ale zawsze uważałem historie o "Hulku" za najnudniejsze spośród postaci komiksowych. Norton wchodzi w rolę wystarczająco dobrze, podobnie jak zawsze niezawodny Roth, ale ani William Hurt, ani bardzo sterylna Tyler nie dodają tej inaczej proceduralnej fantazji żadnego bogactwa. Efekty wizualne są efektywne, a także pirotechnika, ale suma tych części po prostu nie dodaje się do całkowitości, gdyż kończy się to jedynym możliwym sposobem. Triumf dla działu charakteryzacji, na pewno, ale poza tym nie wiele.