Karnawał dusz Carnival of Souls

Zaczynamy od wypadku samochodowego... Mary i jej dwaj przyjaciele zjeżdżają z drogi i rozbijają się z mostu podczas przyjaznego wyścigu dragsterów. Jest jedynym ocalałym i po powrocie do zdrowia podejmuje pracę jako organistka w nowym mieście, ale ciągle nawiedza ją duchowaty gość i okresy, kiedy nikt nie zdaje sobie sprawy, że istnieje. Carnival Of Souls na szczęście znalazł nową publiczność w nowym milenium, nadejście tanich pakietów DVD i wydanie luksusowego Criterion przykuło uwagę fanów horrorów/duchów, którzy nie byli świadomi, że film istnieje. Mimo że często jest określany jako przedłużony odcinek Twilight Zone, cała jego struktura wydaje się być częścią tego wspaniałego i niesamowitego show Rode Serlinga. Jego cały zarys przypomina część tego wspaniałego i niesamowitego show Rode Serlinga, a na pewno ta historia zawdzięcza wiele An Occurrence At Owl Creek Bridge (krótki utwór Ambrose Bierce'a, który został przerobiony i wykorzystany w programie Serlinga). Carnival Of Souls jest pełen tajemniczych sekwencji, które są jak z marzeń ale straszliwe. Z niewielkim budżetem tylko 30 000 dolarów i obsadą przyjaciół Herk Harvey stworzył jeden z najlepszych niezależnych filmów grozy w ogóle. Nie wierzysz mi? Zapytaj Romero, Raimi'ego lub Hoopera. 8/10

Przerażający film z wczesnych lat 60., jak przedłużony odcinek Twilight Zone. Młoda kobieta (Candace Hilligoss) przeżywa wypadek samochodowy w Lawrence, Kansas, a potem prześladuje ją widmo (reżyser Herk Harvey) i inne dziwne zdarzenia, gdy przenosi się do regionu Great Salt Lake, aby grać na organach w kościele. "Carnival of Souls" (1962) to tajemniczy, nastrojowy kultowy film nakręcony w czarno-białym, ale wcale nie straszny. Jest podobny w nastroju do "Night Tide" (1961) z Dennisem Hopperem. Najbardziej przerażająca jest sąsiadka dziewczyny w Utah (Sidney Berger). Oprócz przerażającej atmosfery, co mi się najbardziej podoba, to ukazanie dwóch przecinających się wymiarów: Osoba w duchowej sferze nie może być widziana ani (w większości) słyszana w fizycznej rzeczywistości. Mimo że jest przereklamowany i przewidywalny, wciąż jest interesującym duchowym kawałkiem epoki. Film trwa 1 godzinę, 24 minuty i był kręcony w Lawrence, Kansas i Magna, Great Salt Lake & Salt Lake City, Utah.

Kiedy dwie grupy nastolatków ścigają się swoimi samochodami przez wąski most, dochodzi do wypadku, a auto z dziewczynami tonie w głębokiej i błotnistej rzece. Podczas rozległego poszukiwania (mężczyzna z kawałkiem sznura z przypiętą do niego ciężarką) z rzeki wypływa "Mary" (Candice Hilligoss), jedyna ocalała. Stopniowo jednak sprawy zaczynają się komplikować - jest obsesyjna na punkcie zrujnowanego pobliskiego cyrku, wkrótce widzi zjawy i po krótkim czasie wszyscy zaczynamy się zastanawiać, czy jest naprawdę czy nie! Gra aktorska Hilligoss i Art Ellison jako sprytny kaznodzieja jest dość przekonująca (dialog znacznie mniej), a w miarę zagęszczania się fabuły dramat rozwija się ładnie w dość napiętą małą opowieść grozy z efektywnym scorem opartym na organach, który pomaga podkręcić napięcie. Obejrzyj to w ciemną, zimową noc, to naprawdę skuteczny B-klasowy film.

Nawet złe filmy zasługują na miejsce w historii. Po obejrzeniu tego filmu mam wrażenie, że jest trochę przereklamowany, chociaż jest niewątpliwie niezwykłym klasycznym horrorem psychologicznym. Jest bardziej podstawowy, niż można by się spodziewać, a brak środków jest oczywisty. Na bardzo ograniczony budżet reżyser Herk Harvey zasługuje na uznanie za to, jak najlepiej wykorzystał to, co miał, i stworzył autentyczną pracę miłości. Po trochę czytania zdałem sobie sprawę, że był to jedyny film pełnometrażowy, który nakręcił on i aktorka Candace Hilligoss. Ich kariery poszły niefortunnym kierunkiem ku zapomnieniu, głównie z powodu krytycznego i komercyjnego niepowodzenia tego filmu, który dopiero po latach, za cenę TV i VHS, zyskał pewne uznanie.