Mumia The Mummy

Po obejrzeniu Frankenstein i Dracula, ta recenzja jest o wiele ponad nimi. Trzymała moje zainteresowanie przez jakiś czas, choć montaż był główną wadą. 2 na 3. Jeśli myślę o klasycznych filmach o potworach, będę myśleć o tym. Szczególnie o historii. 2 na 3. Największym problemem jest zabawa. Mamy świetnego złego gościa z rozpoznawalnym motywem, ale nasi protagonistowie tylko się plątają. Postacie nie są równomiernie reprezentowane. Wiedziałem, kto wygra czy przegra i przestałem się zastanawiać dlaczego. Po prostu czekałem, aż dowiem się jak. 1 na 3. Zacznij od 1, 1+2+2+1=6. Może to potrwać chwilę, ale obejrzałbym to ponownie. Wspomniałbym to także innym, niech sami ocenią, jak dobre to było. To nie jest dla każdego.

Wróć to z powrotem. Pochowaj to tam, gdzie to znalazłeś. Przeczytałeś klątwę. Ośmielasz się mu przeciwstawiać?

Kiedy zespół brytyjskich odkrywców muzealnych odkrywa grobowiec egipskiej księżniczki, odkrywają również mumie jej zakazanego kochanka Imhotepa (Boris Karloff) i tajemny zwoj, który ma moc, gdy jest głośno odczytywany, przywrócić zmarłych do życia. Po przeczytaniu tego dokumentu w krypcie mumia jest przywrócona do życia i ucieka, aby się zdecydować wrócić i za wszelką cenę uratować swoją księżniczkę, aby mógł ją również przywrócić. Jak się okazuje, dziesięć lat później młoda kobieta Helen (Zita Johann), której ojciec jest brytyjskim administratorem, jest w Kairze - i wygląda jak zmarła księżniczka. Czy mogłaby być reinkarnacją? No na pewno tak sądzi Imhotep i ona jest ciałem wybranym dla duszy jego reinkarnowanej miłości. Jest dość interesujące, że ta mumia żyje na oczach. Nie ma za sobą opatrunków, nie chodzi sztywno - kreacja Karloffa jest o wiele bardziej ludzka; i czuję znacznie bardziej groźnie. Jego uosobienie ma tu wyliczoną groźbę, która moim zdaniem działała dość skutecznie, gdy historia zmierza ku swojemu naprawdę smutnemu zakończeniu. Obsada aktorska - w tym dość sterylna Johann - jest wystarczająco kompetentna w dostarczeniu szablonu dla naszej mumii do zdobycia, i chociaż może być trochę za dużo dialogu - być może nadmierna reakcja na nieme filmy - to wciąż jedna z moich ulubionych interpretacji tej intrygującej i tajemniczej historii.