Opór Defiance

Przeżycie w lesie podczas 2 wojny światowej Kiedy siły nazistowskie przetaczają się przez wschodnią Europę w 1941 roku, bracia Bielski (Daniel Craig, Liev Schreiber i Jamie Bell) szukają schronienia w głębokich lasach na granicy Polski i Białorusi. Coraz bardziej zdesperowani Żydzi dołączają do nich dla wspólnej ochrony i sprzeciwu wobec okupujących Niemców. Jak wszyscy mają przetrwać w lesie przez następne cztery lata wojny? Wydany w latach 2008-2009, "Defiance" to film wojenny/dramat, który ma wiele zalet: historia oparta na faktach, dobry aktorzy, autentyczne lokacje (nagrane na Litwie, zaledwie kilkadziesiąt mil od rzeczywistych miejsc), skuteczna kinematografia i jakościowa ścieżka dźwiękowa. Osobiście lubię filmy o przetrwaniu, a "Defiance" spełnia moje oczekiwania, chociaż nie jest tak wielki jak na przykład "Ostatni Mohikanin" (1992). Twórcy wrzucili do filmu wiele dynamicznych rzeczy, aby utrzymać uwagę widza: liczne bitwy, naloty i czołg, które są wszystkimi wiernymi hollywoodzkimi sztuczkami. Lepiej byłoby skupić się na postaciach i ich surowej historii przetrwania. Co powiedzieć na temat głębszego zbadania jednostek zredukowanych do podstawowych potrzeb? Co zbadanie ludzi pozbawionych wszelkich cywilizacyjnych wpływów, walczących z animalistyczną stroną swojej psychiki, jak w doskonałym "Piaskach Kalahari" (1965)? A co z niematerialną, ale namacalną więzią miłości, która łączy i daje życie nawet w najgorszych możliwych warunkach? Jest tego trochę, ale chciałem, aby to sięgało głębiej, tak jak w "Lotu Fenixa" (1965). Jedna scena, która skłania do refleksji, dotyczy mężczyzny, który stara się dołączyć do stale rosnącej grupy w lesie, gdzie jest pytany, co robi, aby określić, jak najlepiej wykorzystać jego umiejętności. Przymyśla się przez chwilę i odpowiada, że jest "intelektualistą". Oczywiście, w takiej leśnej społeczności jest mało miejsca dla intelektualistów. Region był głównie rolniczy, więc rolnicy, rzemieślnicy lub robotnicy byli wykwalifikowani przynajmniej w jednej praktycznej dziedzinie. Ale jaki jest pożytek z "intelektualisty"? Ilu z nas jest intelektualistami i w większości przypadków byłoby to bezużyteczne w takiej sytuacji? Szybko nauczylibyśmy się nowych umiejętności, co nie? Więc obraz działa na poziomie "co by było gdyby": Jak długo nasze obecne społeczeństwo przetrwa takie jakie jest, zanim wielu z nas zostanie zmuszonych do życia prymitywnie w lesie? Jeśli to się stanie, mam nadzieję, że jesteś czymś więcej niż tylko "intelektualistą". "Defiance" jest warty uwagi, jeśli fabuła o przetrwaniu w lesie wzbudza twoje zainteresowanie. Jest lepszy niż podobny "Łzy Słońca" (2003), ale moim skromnym zdaniem nie jest tak dobry jak "Gniazdo Os" (1970) i "Piaski Kalahari," chociaż nie odbiega daleko. Film trwa 2 godziny i 17 minut. OCENA: B/B-

Historycznie niepoprawna, żydowska propaganda. Żydowscy partyzanci nie byli bohaterami wojennymi i nie walczyli z nazistami. Zamiast tego współpracowali z ruskim podziemiem, kradli mienie od wsi i gospodarstw dla swoich potrzeb i sprzedawali je Rosjanom. Podczas tych rabunków popełniali niewyobrażalne zbrodnie, pozostawiając ich bez szans na przeżycie. Nie byli to bohaterowie, o których można by opowiadać historie, byli zbrodniarzami wojennymi.

Dwaj żydowscy bracia - "Tuvia" (Daniel Craig) i "Zus" (Liev Schreiber) prowadzą grupę uciekinierów przed nazistami w głąb białoruskiego lasu. Z mało jedzenia i broni, ich imperatywem jest próba zbudowania jakiegoś rodzaju schronienia, aby przetrwać surową zimę i jednocześnie znaleźć sojuszników, którzy pomogą im przetrwać. To nie jest łatwe zadanie, z setkami ust do karmienia, a to poważnie testuje wiarę wielu osób i odporność ich dowódcy, który staje się coraz bardziej niezgodny z bardziej aktywnym bratem. W końcu to "Zus" decyduje się odejść i dołączyć do zbliżającego się batalionu Armii Czerwonej, co pozostawia "Tuvia" i innego brata "Asaela" (Jamie Bell) z całkiem wyzwaniem, gdy zbliżają się choroba i głód. To nie jest szczególnie dobrze napisane dramat, ani Craig naprawdę nie jest taki wspaniały. To, co tutaj działa, to poczucie desperacji, które Edward Zwick potrafi nam przedstawić. Gęsty las, śnieg, wiatr, ciemność i wilki. Udręka tych zwyczajnych ludzi zredukowanych do życia nieco lepszego niż zwierzęta, stawiająca czoła nieustępliwemu wrogowi, który jest zdeterminowany do irracjonalnego planu mordu. Tomas Arana radzi sobie całkiem dobrze, oszczędnie, jako radziecki dowódca podejrzany o swoich żydowskich (tradycyjnie nie walczących) kolegów i który jest również, oczywiście, człowiekiem, któremu prawdopodobnie nie należy zbyt wiele ufać. Dla rozjaśnienia nastroju, mało wykorzystany Bell dostaje odrobinę zainteresowania miłosnego, gdy skromne ogniska zgaśnie w zimny wieczór. W środowisku, gdzie naprawdę chodzi o życie albo śmierć, historia porusza kwestie kolaboracji i pokazuje nam inny skuteczny sposób stosowany przez ich wroga do podporządkowania - i utrzymania podporządkowanej - populacji źle wyposażonej do przetrwania z ręki do ust. Jest zbyt długa - pół godziny mogłoby zostać usunięte bez szkody dla fabuły, ale warto obejrzeć. Po prostu trzymaj w pobliżu koc.