Mój pan mąż My Man Godfrey

Zapomniany mężczyzna spotyka kapryśną, bogatą dziedziczkę... i tak rozpoczyna się jedna z najzabawniejszych, najbardziej uroczych, najinteligentniejszych komedii w historii kina. William Powell jako bezdomny Godfrey uderza we wszystkie właściwe dźwięki. Carole Lombard jest wspaniała, chociaż nieco przesadzona, jako Irene Bullock, 'dziewczyna z wyższych sfer szukająca mężczyzny z niższych sfer'.

Widzę pokój pełen pustych głupków! Gdybym był osobą, która dokładnie analizuje każdą klatkę swoich seansów szukając wad, to i tak tutaj bym nie miał problemu, ponieważ Mój człowiek Godfrey nie ma żadnych skaz w swoim makijażu. To doskonałe kino z złotego wieku, którego rzadko widzimy w dzisiejszych czasach. Podczas polowania towarzyskiego elity społecznej, powietrzna głowa Irene Bullock znajduje zapomnianego mężczyznę, bezdomnego, i prezentuje go na przyjęciu dla bogaczy. Zakochuje się w charyzmie zdezelowanego Godfreya Parke i daje mu pracę lokaja w rodzinie Bullock. To oczywiście zdezorientowuje rodzinę, tym bardziej, że okazuje się, że Godfrey jest o wiele więcej, niż początkowo myśleli.

Nie jestem jedną z tych osób, które twierdzą, że już się nie robi takich filmów jak kiedyś, albo które oglądają dużo klasycznych czarno-białych filmów. Ale istnieje kilkadziesiąt klasycznych filmów, które obejrzę za każdym razem, gdy są w telewizji, a ten jest jednym z nich.