Szybcy i Martwi The Quick and the Dead

Ładna próba od Raimiego, ale ostatecznie przekracza tylko przeciętność. Western to trudny gatunek do podjęcia w dzisiejszych czasach, tym bardziej po mistrzowskich lekcjach 101 po Dances With Wolves i Unforgiven. Ale podjęcie obu tych wyzwań to nic w porównaniu z tym, czego reżyser Sam Raimi wymaga od widzów w swojej próbie tego gatunku. Żeński rewolwerowiec jest tu grany przez hollywoodzką piękność, Sharon Stone, ale nie pasuje do głównej roli. Oczywiście wygląda pięknie i lepiej niż większość jej współczesnych koleżanek, ale brakuje jej groźnego pociągu, odrobiny wiarygodnego złośliwości, która mogłaby podnieść film na wyższe poziomy. Rozumiemy i oczekujemy wrażliwości, którą pokazuje, ale aby odnieść sukces w zdominowanym testosteronem mieście Redemption, musi przekonać jako twardzielka. A Stone po prostu nie spełnia tego zadania. Film ma jednak dobre strony, bardzo wiele. Historia, chociaż kiczowata, sprawdza się dobrze jako zabawna opowieść na podjadanie popcornu, a obsada czyta się jak who's who solidnych i jakościowych aktorów. Do kolumny plusów należy zawsze imponująca kinematografia od Dante Spinottiego, i nie da się zaprzeczyć o oku Sam'a Raimi'ego do detali, z jego zbliżeniami będącymi prawdziwą ucztą podczas sekwencji strzelaniny - jego skłon do Spaghetti Westernu dodatkowo wzmocniony pastowym wpływem skomponowanego przez Alana Silvestri'ego skóre. Pomimo tego odważnego próbu i uznając, że twórcy spróbowali czegoś innego, The Quick & The Dead nie jest wystarczająco szybki w podjęciu błędu w obsadzie głównej roli. 6/10

Ten film widziałem w kinie w 1995 roku i jakoś całkowicie zapomniałem o nim - dopóki nie obejrzałem go znowu w zeszłym tygodniu i zdałem sobie sprawę dlaczego. Nie jest to tak, że jest okropny, po prostu jest bardzo pochodny i bardzo zależny od Gene'a Hackmana („Herod”), który balansuje na granicy między groźbą a przesadą w sposób mało przekonujący. Prowadzi on rywalizację strzelecką do śmierci - niemal jak rycerskie turnieje z przeszłości - gdzie zwycięzca musi zmierzyć się z nim w ostatecznej strzelaninie o wielką stawkę. Sharon Stone („Ellen”) przybywa do jego obskurnego miasteczka na początku procesu z zamiarem pomsty za zabójcę swojego ojca; Russell Crowe gra „Corta”, kaznodzieję, który również ma dość burzliwą przeszłość, a „Kid” (Leonardo di Caprio), który wierzy, że jego młodość i umiejętności czynią go niemal nieśmiertelnym, zostają nakłonieni, podsunięci i zastraszani do udziału w tej grze o śmierć. Sam Raimi ma wszystkie składniki na świetną małą przygodę westernową, ale obsada w ogóle nie współpracuje ze sobą. Stone minęła już swój najlepszy czas, a standardowy motyw mężczyzny z urazą jest teraz tak oklepany, że ten film jest jedynie serią strzelanin z postaciami, o których mógłbym się mniej interesować. Fotografia i niektóre style fotograficzne są interesujące - film ma elegancki wygląd, a Alan Silvestri tworzy napięcie swoją nieco nietypową (dla westernu) ścieżką dźwiękową; ale całość jest daleka od sumy części, pozostawiając nas z czymś, co teraz, bardziej niż kiedykolwiek, wygląda jakby zostało stworzone tylko dla telewizji.

Mitologiczny western o konkursie szybkiego strzelania w mieście z obsadą gwiazd.