Fachowiec A Working Man

Pracujący człowiek to podręcznikowy przykład filmu, który zawodzi pod każdym istotnym aspektem swojego własnego gatunku. Bez wpływowych sekwencji akcji, angażujących postaci ani żadnej ważnej próby innowacji czy głębi narracyjnej David Ayer dostarcza frustrująco generyczne, zupełnie niezapadające w pamięć doświadczenie. Jason Statham robi, co może, aby podnieść projekt skazany już od pierwszej wersji scenariusza, ale nawet jego charyzmatyczna obecność nie może uratować filmu, który zakończy się nieuchronnie jako jeden z najgorszych w roku.

Pracujący człowiek to podręcznikowy przykład filmu, który zawodzi we wszystkich podstawowych aspektach swojego własnego gatunku. Bez wpływowych sekwencji akcji, angażujących postaci ani żadnej ważnej próby innowacji czy głębi narracyjnej David Ayer dostarcza frustrująco generyczne, całkowicie zapomniane doświadczenie. Jason Statham robi, co może, aby podnieść projekt skazany już od pierwszej wersji scenariusza, ale nawet jego charyzmatyczna obecność nie może uratować filmu, który ostatecznie zakończy się jako jeden z najgorszych roku.

'A Working Man' jest nieperfekcyjnie bardzo dobry. Mam kilka problemów z nim, ale ogólnie muszę powiedzieć, że cieszyłem się tym dość mocno. Jason Statham rzadko zawodzi w thrillerze akcji, jestem jego fanem, więc byłem zawsze skłonny wyciągnąć z tego wymaganą zabawę.

Na papierze thriller akcji Davida Ayera „A Working Man“ powinien być pewniakiem dla Jasona Stathama. Oparta na powieści Chucka Dixona „Levon’s Trade“ ma wszystkie znane elementy, które nie tylko odpowiadają mocnym stronom aktora, ale także pragnieniom jego najbardziej zagorzałych fanów. Niestety, bardzo niewiele rzeczy w filmie działa, i wydaje się nudny, przewidywalny i niezapadający w pamięć.

Jeśli myślałeś, że Jason Statham zrobi film o niebezpieczeństwach przemysłu budowlanego, to pierwsze kilka scen od razu cię wyprowadzi z błędu i da wskazówkę, że jego przeszłość jest znacznie bardziej brutalna. To przyda się, gdy córka jego szefa zostanie uprowadzona na zlecenie przez handlarzy ludźmi, a on zostaje, początkowo niechętnie, wciągnięty do jej odnalezienia. Z błyskawiczną łatwością zabiera się do swojego zadania, stawiając czoła niektórym złowrogim rosyjskim braciom, którzy rządzą dostarczaniem dziewcząt, narkotyków i alkoholu każdemu, kto może sobie na to pozwolić! Czy znajdzie dziewczynę? Czy wschodzi słońce? Nie ma najmniejszego znaku zagrożenia w tym pochodnym wydaniu dla gwiazdy, której zwykły urok pozostał w jego Winnebago. Zawiera elementy z „Szklanej pułapki” (1988) zmieszane, myślałem, z tą Clint Eastwoodowską sprawą „Cry Macho” (2021), plus poważnie zcampowaną parę Jasona Flemynga i Maximiliana Osinski, aby upewnić się, że jakakolwiek kropla wiarygodności została skutecznie uduszona po piętnastu minutach tego powtarzalnego i przewidywalnego dramatu. Sylvester Stallone miał udział w pisaniu - przypuszczam, że ktoś musiał wstawić kropki w scenariuszu, a David Ayer nie pokazuje żadnej, jeśli w ogóle, błyskotliwości, gdy rzeczy toczą się dłużej niż dwie godziny. Miejmy nadzieję, że Jace nie idzie ulicą zniszczonych marzeń Bruce'a Willisa i nie zrobi więcej tandetnych filmów jak ten.