Dolores Dolores Claiborne

Witaj w Maine, gdzie alkoholizm, palenie papierosów i wszelkiego rodzaju zachowania, które próbują zakryć, podkradają się do ciebie jak zła pełnia sosu. Przynajmniej w uniwersum Stephena Kinga. Wierny jego (nadmiernym) słowom, wiele się rusza, nie wszystko zostaje wyjaśnione, a postacie zagłębiają się w szczegóły. Nie ma w tym nic złego, oprócz tego, że w tym filmie szczegóły i melodramatyczne związane z nimi mają tendencję do spowalniania tego, co powinno być łączeniem dwóch kobiet nad mężczyznami, którzy je zranili. Co depresyjny męski bałagan.

Ten film często jest ignorowany, gdy ludzie rozważają 'klasyczne' adaptacje filmowe dzieł Stephena Kinga (pierwsze 20 lat), ale jest bardzo subtelny, wyrafinowany i jednym z najlepszych i bardziej dojrzałych dzieł Kinga. Jeśli w ogóle było możliwe, aby Kathy Bates przebiła swoją nagrodzoną pracę w filmie 'Misery', to jej się udało i poradziła sobie. Jestem ogromnym fanem Johna C. Reilly'ego, Erica Bogosiana (dlaczego 'Talk Radio' jest moim ulubionym filmem Olivera Stone'a, a 'Pod szturmem 2' moim ulubionym filmem Stevena Seagala), Davida Strathairna, Christophera Plummera i zwłaszcza Jennifer Jason Leigh, a scenariusz od Tony'ego Gilroya pięknie ich obsługuje.

Dolores Claiborne jest reżyserowany przez Taylora Hackforda i zaadaptowany do scenariusza przez Tony'ego Gilroya z powieści o tej samej nazwie autorstwa Stephena Kinga. W rolach głównych występują Kathy Bates, Jennifer Jason Leigh, David Strathairn, John C. Riley, Christopher Plummer i Judy Parfitt. Muzykę skomponował Danny Elfman, a zdjęcia wykonał Gabriel Beristain. Akcja towarzyszy Leigh jako Selena St. George, wielkomiejskiej reporterki, która podróżuje na swoją rodzinna wyspę w Maine, gdy jej matka zostaje oskarżona o zamordowanie starszej kobiety, za którą opiekowała się. Jej odrzucona matka, Dolores (Bates), jest również szeroko podejrzewana o zamordowanie męża i ojca Seleny dwadzieścia lat wcześniej, chociaż uznano to za wypadek. Kiedy matka i córka zbliżają się, tajemnice przeszłości łączą się z surowością teraźniejszości. Wspaniale zagrany i dobrze zrealizowany dramat oddaje sprawiedliwość wspaniałej książce, Dolores Claiborne wciela rodzinne traumy do przodu w trwającym śledztwie w sprawie morderstwa. Adaptacje Kinga są znane z tego, że są bardzo trafione i chybione, ale to zdecydowanie jedno z lepszych, przenosi się od standardowych potworów horroru do potworów innego rodzaju, ludzkich. Rozgrywający się na ciągle wilgotnym tle deszczu, szarych nieba i morza pozbawionego piękna, film odsłania smutek korzeni jednej rodziny, gdzie emocjonalne nieporozumienia wiszą ciężko, nieustannie. Struktura jest dobrze prowadzona przez Hackforda, gdy sceny z teraźniejszości splatają się z tymi z przeszłości, dając całej intrydze doskonale upiorny klimat. Detektyw John Mackey Plummera jest nieco zbyt mało wykreowany jak na mój gust, a czas poświęcony wcześniej procesowi sądowemu i przesłuchaniu jest po prostu niewystarczający, aby osiągnąć wymagany wpływ, gdy wszystkie odkrycia zaczynają wypływać naprzód - co jest niemal niewybaczalne, biorąc pod uwagę, że film trwa ponad dwie godziny. Jednakże, drobne irytacje pomijając, to nadal świetny materiał i jeśli nie tylko ze względu na trio wspaniałych aktorek, to koniecznie trzeba zobaczyć dla miłośnika dramatów poszukującego inteligentnej emocjonalnej treści w scenariuszu. 8/10