Popeye Popeye

Niedoceniany klasyk. Tak jest. To jest bałagan. 3 piosenki w ogóle nie działają. Jest to wolne, jak filmy z 1980 roku. A fabuła jest cienka jak papier. Ale to jest wspaniałe. Ten film przypomina kreskówkę! Obsada jest doskonała. Williams wykonał własne sztuczki kaskaderskie w swoim debiucie, Duval jest piękną i trudno byłoby znaleźć uroczsze dziecko do roli Sweat Pea. Projekt sceny jest niesamowity - zajęło 7 miesięcy, aby go zbudować. Żarty są niezapomniane - zarówno mówione, jak i wizualne (i jest tak wiele rzeczy, które zobaczysz dopiero przy ponownym oglądaniu). A piosenki (oprócz tych 3 tragedii) są chwytliwe. W końcu to ma najlepsze wykorzystanie ośmiornicy poza Władcą Pierścieni. To był idealny sposób, aby zapomnieć o Hamiltonie z tego weekendowego tryptyku. Obejrzyj to - to jest serio, beztroska zabawa.

Bardzo słabe. Mogę powiedzieć, że film 'Popeye' w ogóle mi się nie podobał - pomimo obecności Robina Williamsa. Jest całkiem w porządku w roli Popeyea, ale osobiście nie podobał mi się nierówny/szalony charakter filmu. Widzę - i doceniam - co chcieli osiągnąć, po prostu moim zdaniem to nie wypaliło. Wszystko jest bardzo przeciętne. Postacie wokół Popeyea są irytujące, podobnie jak bardzo łatwo zapominane numery muzyczne, które nie pasują. Miałem duże nadzieje co do tego, gdyż słyszałem dobre rzeczy o tytułowej postaci (niekoniecznie z tego, tylko ogólnie) oraz o obecności pana Williamsa. Dla mnie, pod względem filmów, które do tej pory widziałem, ten film jest bliższy 'Hook' niż (niesamowitemu) 'Bicentennial Man'. Jestem pewien, że wielu nie zgodziłoby się z tym ostatnim punktem, jak również z moim zdaniem na temat samego filmu. To w porządku, każdy ma prawo do swojego zdania. Ja jednak nie mogłem się doczekać, aż to się skończy.

Popeye (1980): Nostalgiczny Kreskówkowy Film Ożywa Popeye według Roberta Altmana nie zmieni zdania nikomu. Ale jest wspaniały. Kochający, lekko szalony przekład komiksu na ekran, film to triumf czystej, nieprzepraszającej fantazji. Muzyczne liczby Harry'ego Nilssona są cudownie dziwaczne - dziwne, melodyjne piosenki, które uchwyciły kreskówkowy duch filmu. Robin Williams i Shelley Duvall nie tylko grają Popeyea i Olive Oyl; stają się żywymi, oddychającymi kreskówkowymi postaciami. Ich komedia fizyczna jest tak precyzyjna, tak wyolbrzymiona, że każdy ruch przypomina panel z oryginalnego komiksu E.C. Segara. Styl wizualny jest niezwykły. Sweethaven, zbudowany całkowicie na miejscu na Malcie, wygląda jak trójwymiarowa kreskówka - wszystkie przechylone kąty, nasycone kolory i niemożliwe perspektywy architektoniczne. To świat, który istnieje gdzieś między rzeczywistością a ilustracją. Dla tych z nas, którzy dorastali z tymi ludźmi - Williamsem, Duvall, Rayem Walstonem i Julesem Feifferem (scenariusz) - film to czysta nostalgiczna radość. Przypomnienie prostszego, bardziej zdrowego okresu w naszym życiu. Nie każdy film musi być poważny. Czasami po prostu musi być zabawny.