Zelig Zelig

Uroczy mokument o fikcyjnej osobowości z lat 20. XX wieku nakręcony tak, jakby był złożony z starych czarno-białych ujęć.

Leonard Zelig to „człowiek-kameleon,“ ale film Zelig nie kończy się na mimikry. Ten fikcyjny dokument, napisany, wyreżyserowany i z główną rolą Woody'ego Allena, różnicuje między imitacją a parodią tak samo, jak to robił Hitchcock między akcją a napięciem. Na Zeliga skierowane są nie tylko cele rodziny reżysera, ale także prasa („w tamtych czasach zrobiłbyś wszystko, żeby sprzedać gazety. Aby zdobyć historię, ją zdobiłbyś, przesadzał, może nawet trochę pokręcił z prawdą. Ale tu był przypadek. Było to naturalne. Po prostu mówiłeś prawdę i gazety się sprzedawały. Nigdy to się nie zdarzyło wcześniej“), politycy („Sprzedawał ten sam kawałek ziemi wielu takim samym osobom, a... W rzeczywistości, kongresmen z Delaware kupił go dwukrotnie“), psychologowie („Pracowałem z Freudem w Wiedniu. Tak, rozeszliśmy się z powodu koncepcji zazdrości o penisa u kobiet. Freud uważał, że powinna być ograniczona do kobiet“) i filozofowie („Jego występ przyciąga uwagę wielu czołowych francuskich intelektualistów, którzy widzą w nim symbol dla wszystkiego“).