Doskonały film. Byłem naprawdę ciekawy, aby zobaczyć ten film, ponieważ o ile pamiętam, był to pierwszy chiński film, jaki widziałem. Zanim go zobaczyłem, trochę o nim przeczytałem i byłem dość pod…
Doskonały film. Byłem naprawdę ciekawy, aby zobaczyć ten film, ponieważ o ile pamiętam, był to pierwszy chiński film, jaki widziałem. Zanim go zobaczyłem, trochę o nim przeczytałem i byłem dość pod wrażeniem, że film odniósł sukces na Zachodzie i udało mu się rozwścieczyć chińskich cenzorów komunistycznych. Obawiam się jednak, że nie byłem w pełni przygotowany na to, co mnie czekało. W rzeczywistości film jest naprawdę brutalny, pod każdym względem. Reżyser Kaige Chen wybrał dobrze znaną i szanowaną książkę dla swojego filmu, ale skupił się na niemal wizualnym realizmie. Film jest epicki i obejmuje długi okres czasu od 1924 do 1977 roku, czyli bardzo burzliwe lata w chińskiej historii, które obejmują cały okres wojny z Japonią i inwazję Mandżurii, a także rewolucję kulturalną Maoistów. Jednocześnie film ujawnia kulisy kantońskiej opery, tradycyjnego chińskiego stylu kulturalnego. W filmie dwaj młodzi uczniowie prowadzą okrutne i nieszczęśliwe życie w szkole operowej, z codziennymi biciami i różnymi nadużyciami, włączając w to wykorzystanie seksualne. Jeden z nich będzie grał żeńskie postacie w opowieściach, jak transwestyta, ponieważ kobiety nie są dopuszczone na scenę. Przez cały film panuje wiele zamieszania między życiem a sztuką, często czujemy, że ci aktorzy mieszać sprawy, żyją swoimi postaciami w prawdziwym życiu i przenoszą swoje życie na scenę. Nie znam żadnego z aktorów w obsadzie, ale bardzo podobała mi się ich ogólna praca i sposób, w jaki grają przeciwko sobie. Film ma również nadzwyczajne sceny pełne realistycznych detali, takich jak budowa budynków, lampiony. Kostiumy aktorów również zasługują na oklaski, szczególnie postacie w operze, z całymi tymi tkaninami i tymi mocnymi farbami do twarzy. Wreszcie, słowo o wspaniałej kinematografii, doskonałych napisach początkowych i ścieżce dźwiękowej.