Złodziej tożsamości Identity Thief

Przyjaciele przecież nie kradną tożsamości, prawda? Mimo że nie jest to takie potworne, jak sugerują niektórzy krytycy, Złodziej tożsamości jest trudnym filmem do polecenia dla fanów kina szukających komedii, która by ich rozbawiła. Zbyt długi, mający niecałe dwie godziny długości, twórcy wydają się wrzucić Melissę McCarthy do środka filmu, zbudować wokół niej mnóstwo wątpliwych żartów i w końcu wrzucić Jasona Batemana dla czaru. Kiedy film traci impet w połowie, wpada w wir zawiłości i pół poważnych stwierdzeń. To prawdziwy miszmasz scenariusza, który wcale nie pomaga aktorom. Wspaniały pomysł niestety nie jest zrealizowany.

Dobry film, prawdopodobnie nie będę go oglądał ponownie, ale mogę polecić. Ten film naprawdę przypomina mi wiele „Łowcy nagród”, ale z różnymi elementami „Dom gościnny” i „Przebój”. Naprawdę przeraża mnie zobaczyć anatomię socjopaty przedstawioną w filmie, ale dokładnie pokazuje, jakie to jest, gdy ktoś kradnie twoją tożsamość i jakie potwory takie rzeczy robią. Jason Bateman i Melissa McCarthy są obydwoma doskonałymi aktorami komediowymi, ale niektóre sceny były trochę kiepskie, nawet dla nich. Wielu ludziom film przypomina bardzo długi skecz z SNL, gdzie ludzie mówią: „Czy byłoby to zabawne, nie sądzisz?” i ktoś zawsze odpowiadał: „Tak, wrzuć to, czemu nie?”. Nie chodzi o to, że nie jest dobry, ale mógłby być świetny.