Towarzysz Companion

Towarzysz może nie wynajduje koła w swoim gatunku, ale sposób, w jaki Drew Hancock bierze znany koncept i napełnia go osobistym dotykiem i technicznie imponującym wykonaniem, prowadzi do niesamowicie wciągającego oglądania - zwłaszcza dla tych, którzy potrafią unikać kryminalnie ujawniających zwiastunów. Mieszanka tonów, niepokojąca atmosfera i eksploracja złożonych tematów jak nadużywanie, miłość i kontrola podnoszą ten horror ponad tanie skoki strachu, pozostawiając trwały emocjonalny i narracyjny wpływ, który trwa nawet po zakończeniu napisów końcowych. Z potężnym występem Sophie Thatcher, która kotwiczy wszystko, ten psychologiczny thriller - posypany komedią, romansami, a nawet elementami sci-fi - wyróżnia się jako jedno z pierwszych dużych niespodzianek tego roku. Gorąco polecam oglądanie go w kinach, jak najmniej wiedząc.

'Companion' jest świetny! W rzeczywistości zostałem zepsuty ogólnym zarysem tego filmu przez zwiastuny, których nawet nie szukałem, ale pomimo ignorowania ich dla innych filmów, udało mi się zrozumieć, o co w tym chodzi. Na szczęście to nie miało znaczenia, ponieważ film szybko ujawnia, o co w nim chodzi. Myślałem, że wyżej wspomniane będzie problemem, mimo że to tylko 90-minutowy film, w tym momencie nie sądziłem, że będzie miał wystarczająco dużo w zbiorniku, aby cały film był przyjemny. Byłem w błędzie! To zabawa aż do końca, cały film ma przyjemne tempo. Sophie Thatcher jest genialna, jej występ jest imponujący i bardzo przekonujący. Ten przepełniony krwią wygląd jest świetny. Reszta obsady nie dorównuje Thatherowi, ale nadal są pozytywną częścią tego filmu, zwłaszcza Jack Quaid i Lukas Gage. Dzięki krótkiemu czasowi trwania to szybko mija. Top film! Obejrzałem go na dużym ekranie jako część podwójnego seansu z 'Hard Truths'. To był drugi film i jest to dużo śmieszniejsze w porównaniu z filmem Mike'a Leigha. Dwa filmy, które gorąco polecam.

Po raz pierwszy spotykamy „Iris” (Sophie Thatcher) i jej chłopaka „Josha” (Jack Quaid), gdy ich samochód prowadzi ich na dzikość, aby spotkać się z niektórymi jego przyjaciółmi w domu milionera „Sergeya” (nadęty i zabawny Rupert Friend). Ona nie jest zbyt zadowolona z jego kumpli. Myśli, że na nią patrzą z góry. On próbuje ją uspokoić, a kiedy przyjeżdżają, poznajemy „Kat” (Megan Suri) oraz zakochanych „Eli” (Harvey Guillén) i „Patricka” (Lukas Gage). Miała rację, nie przepadają za nią i w tym momencie (przynajmniej dla mnie) zaczyna mi się to układać. Żonaty „Sergey” powinien spotykać się z „Kat”, ale oczywiste jest, że jest trochę lothario, który próbuje szczęścia z „Iris” i, cóż powiedzmy, że pewnie życzyłby sobie, aby tego nie zrobił. Ale sprawa ma się tak, że tu dzieje się mnóstwo manipulacji i „Iris”, ani my, nie musimy długo czekać, by zdać sobie sprawę, że nic nie jest takie, jak się wydaje. Tutaj widzimy zabawną chemię między Thatcher a Quaidem, a autor Drew Hancock stworzył rozrywkowy scenariusz, który unika standardowego horroru w stylu chaty w lesie. To jest mroczno komediowy styl dramatu „uważaj, na co sobie życzyłeś”, który ma niezłe zagrożenie przeplatane kilkoma odcieniami Dana Stevensa w „Kukułce” zeszłego roku. Dla mnie jednak to Gage z idealnie błyszczącymi zębami, kto kradnie show, udowadniając bardzo przekonująco, że prawdziwa miłość nie jest tylko na powierzchni, a nie każdy trzyma mózg w swojej głowie! Wśród zmęczonej i schematycznej oferty gatunku horror oferuje odświeżającą zmianę, warta obejrzenia.

Companion (2025) to kolejny film z gatunku "AI gone wrong", ale stara się nieco odmienić konwencję. Fabuła jest przyzwoita, utrzymuje zainteresowanie bez zbytniego przeciągania akcji, choć nadal trafia w wiele znanych motywów. Zaskoczenie, jak AI staje się problemem, jest ładnym akcentem, ale ostatecznie nie zmienia standardowego wyniku. Klimaks jest przewidywalny, ale pasuje do filmu, więc nie wydaje się niewłaściwy.