Wciąż tu jestem Ainda Estou Aqui

Filmy z ciemnymi motywami politycznymi są nabytym smakiem dla wielu widzów filmowych, ale kiedy opowiadają osobiste historie w takim kontekście, zazwyczaj stają się bardziej dostępne dla widzów, nawet tych, którzy zazwyczaj nie byliby zainteresowani filmami tego gatunku. Ten znakomity film oparty na faktach doskonale opowiada rozdzierająca serce historię byłego brazylijskiego polityka Rubensa Paivy (Selton Mello), który w 1971 roku został porwany i następnie zniknął z rąk dyktatury wojskowej, która wtedy panowała w kraju. Paiva, który pracował jako inżynier, został porwany ze względu na swoje liberalne poglądy polityczne, zwłaszcza ze względu na swoje tajne wysiłki pomocy tym, którzy byli przeciwko opresyjnej polityce prawicowych władz Brazylii. Jego porwanie doprowadziło następnie do aresztowania jego żony Eunice (Fernanda Torres) i córki Eliany (Luiza Kosovski), w celu ustalenia, z kim mógł się łączyć ich mąż i ojciec, a także jakie działania mógł podejmować. To nękanie przez urzędników nie wystarczyło jednak, by powstrzymać determinację Eunice i jej rodziny od próby dowiedzenia się, co stało się z ich ukochanym. Opowiadając tę historię, reżyser nie tylko przedstawia opowieść pełną napięcia, ale także prezentuje przekonującą kronikę rodziny zobowiązanej do pozostania pełną nadziei i odkrycia prawdy, bez względu na to, jak okropna mogłaby się ostatecznie okazać. W realizacji tego zadania „Jestem Nadal Tutaj” skutecznie działają na wszystkich swoich kinowych cylindrach, nieustannie angażując widzów w porywającą, emocjonalnie naładowaną odyseję, podobnie jak filmy znanego reżysera Costa-Gavrasa, zwłaszcza „Zaginiony” (1982). Moim zdaniem, ten film zasługuje najbardziej na Oscara za najlepszy film, najlepszą aktorkę pierwszoplanową (Torres) i międzynarodowy film, bezapelacyjnie, nie wspominając o kilku pominiętych nominacjach w innych kategoriach. Koniecznie nie przegap tego.

'I’m Still Here' zasługuje na pochwałę, to zdecydowanie jest zgrabnie zrobiony film o mrocznym okresie w historii Brazylii. Największym plusem filmu dla mnie jest ciepły sposób, w jaki Paivovci są przedstawieni, naprawdę masz wrażenie, że oglądasz prawdziwą rodzinę; aktorzy w tym oczywiście bardzo pomagają. Fernanda Torres wyróżnia się, słusznie, ponieważ znacznie wpływa na to, co widzimy. Doskonałe wykonanie! Selton Mello również się wyróżnia, tak samo jak wszyscy stosunkowo młodzi członkowie obsady; na przykład Luiza Kosovski i Valentina Herszage. Na ekranie nie ma nikogo, kto popełniłby błąd. Powiem, że nie sądzę, aby ten film musiał trwać 138 minut, były chwile, kiedy miałam wrażenie, że zbliża się zakończenie i tak się nie stało. To jednak nie jest istotny szczegół, ponieważ jest to film solidnej jakości i zdecydowanie warto go zobaczyć.